متن بازین چه شورش است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

این رستخیز عام که نامش محرم است

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

فریاد العطش ز بیابان کربلا

کردند رو به خیمه ی سلطان کربلا

کز خوف خصم در حرم افغان بلندشد

وین خرگه بلند ستون  بیستون شدی

سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی

یک شعله ی برق خرمن گردون دون شدی

سیماب وار گوی زمین بی سکون شدی

جان جهانیان همه از تن برون شدی

عالم تمام غرقه دریای خون شدی

با این عمل معامله ی دهر چون شدی

ارکان عرش را به تلاطم درآورند

اول صلا به سلسله ی انبیا زدند

زان ضربتی که بر سر شیرخدا زدند

اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند

افروختند و در حسن مجتبی زدند

کندند از مدینه و در کربلا زدند

بس نخل ها ز گلشن آل عبا زدند

بر حلق تشنه ی خلف مرتضی زدند

فریاد بر در ِ  حرم کبریا زدند

تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب

جوش از زمین به ذروه عرش برین رسید

از بس شکست ها که به ارکان دین رسید

طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید

گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید

چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید

از انبیا به حضرت روح الامین رسید

تا دامن جلال جهان آفرین رسید

او در دلست و هیچ دلی نیست بی ملال

یک باره بر جریده ی رحمت قلم زنند

دارند شرم  کز گنه خلق دم زنند

چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند

آل علی چو شعله ی آتش علم زنند

گلگون کفن به عرصه ی محشر قدم زنند

در حشر صف زنان صف محشر به هم زنند

آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند

شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل

خورشید سربرهنه برآمد ز کوهسار

ابری به بارش آمد وبگریست زار زار

گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار

افتاد در گمان که قیامت شدآشکار

شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار

گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار

روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار

نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد

شور و نشور واهمه را در گمان فتاد

هم گریه بر ملائک هفت آسمان فتاد

هرجا که بود طایری از آشیان فتاد

چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد

بر زخم های کاری تیغ و سنان فتاد

بر پیکر شریف امام زمان فتاد

سر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتاد

رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول

وین صید دست و پا زده در خون حسین توست

دود از زمین رسانده به گردون حسین توست

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست

از موج خون او شده گلگون حسین توست

کز خون او زمین شده جیحون حسین توست

خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست

شاه شهید ناشده مدفون حسین توست

وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد

ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین

در ورطه ی عقوبت اهل جفا ببین

واندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین

طغیان سیل فتنه و موج بلاببین

سرهای سروران همه بر نیزه هاببین

یک نیزه اش ز دوش مخالف جدا ببین

غلطان به خاک معرکه ی کربلا ببین

کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد

بنیاد صبر و خانه ی طاقت خراب شد

مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد

در دیده ی اشگ مستمعان خوناب شد

روی زمین به اشک جگرگون کباب شد

دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد

از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد

جبریل را ز روی پیامبر حجاب شد

بر هیچ آفریده جفایی چنین نکرد

وز کین چه ها درین ستم آباد کرده ای

بیداد کرده خصم و تو امداد کرده ای

نمرود این عمل که تو شداد کرده ای

بنگر که را به قتل که دلشاد کرده ای

درباغ دین چه با گل و شمشاد کرده ای

با مصطفی و حیدر و اولاد کرده ای

آزرده اش به خنجر بیداد کرده ای

<font face="&quot;Georgia," times="" new="" roman,="" times,="" serif"="">از آتش تو دود به محشردرآورند